Adımı atmak çok önemli, kendimi baz alıyorum çoğu kez. Nesnellik ne kadar çok ön planda olsa da düşüncelere ortaya çıktığında öznelliğin baş göstermesi en doğalı değil mi? Bazen yaptığım muhakemeler, gene mi bencilim diye düşündürüyor beni. Ama sorunsuz olmaz tabi. Neyi ne için yaptığını bilmediğin ve birşeyin içine dahil olduğum zamanları düşünüyorum ve hiçlik duygusunun vücumda yarattığı tepkileri.. Hoşuma gitmiyor. Kendimi sevdiğim şeylere yönümü döndürüyorum böyle "çoğu" zamanlarda. Ama nafile derler ya hep, ama bende hiç nafile olmuyor.Neticeler çok daha farklı.
-Sonuçlar pozitif hanfendi(beyfendi), hastamız düşündüğümüzden de kısa bir sürede normale döndü. Hatta bu tip yaşanılan vakalardaki sonucunu olumlu aldığımız ilk hastamız..
gibi mesela. Kendimi kabaca kötü hissettiğim anların yıkıntıları mı? Aman aa bak orda ne varmışş!! psikolojisi ne kadar sağlıklıysa bugüne kadar o denlisiyle huzurlarınızdayım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder