Hayat, gerçeklikleri garip kılmaya calışıyor çeldirmeye calışıyor seni, beni , onu. Hayatı sen yapan neydi; dogruların , gercekliklerin ,yanılgıların ,taraflılıgın, çizgin herseyin hayatındı işte.Kimdik biz birbirimize bir hiçten öte. Adımlarımız olmasaydı ya da parmaklarımız...
Yazmaya , adım atmaya meyilli o organlarımız. Onların suçumuydu şimdi tüm bunlar?
Susuyorsun değil mi? İçten cevap vermek belkide en kolayı konuşabilen bizler için. Halbuki hiç sevmem susarak cevap vermeyi ki üzülemem de bunun için. Hayatın bi gizemi yoktu ki ben bulayım onu. Herşey bu kadar gerçekçiyken gizem mi aramalıydım? Ahmaklıktan öte birşey değil benim için. Yanıltmışım demek ki insanları eger bunun tersini düsündürdüysem veya beni tanıyamamışlar yeteri kadar.
Acı bir tebessüme mi dönüşmeli o güzellikler.
Yapma! Bu kadar ince düşünme denmeli,belki de böylesine anlam kaymalarına.Evet böylesine...
Evet böylesine inanmamalı, güvenmemeli, sevmemeli böylesini.
Böylesine; eyvallah demeli mi?
Hala meçhul mu?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder