Sahte hayatların arasında parcalandı yüregim. Ellerine dokundum insanların önce kuru , soguk ,uzak. kendi avuçlarımın içinde buldum tüm sıcaklığı yüzüme vurdum.Acıtmasını umdum hayatın benim minik ellerimi. Hayattı bu ve benimkisi ise sadece bir beklentiydi işte...
Ruhuma sindin ey hayat artık istesemde gitmezsin ki benden ben sende bu kadar varken.Beni üzmesini de güldürmesini de en çok bilen senken ,umudu da umutsuzluğu da tek sen yükleyebilirken benim sırtıma ben bunun hamallığına çoktan soyunmuşum zaten..
Eğer sahteliği yaşayacaksam,ben gözlerimi kapatmaya hazırım zaten...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder