Pazartesi, Şubat 02, 2009

BAŞKASINA MEKTUP

GELECEĞE GÖNDERİLMEK İSTENMEYEN MEKTUP YAYIMLANDI

Daha bir tatmin olmuş duygularla,
Karşılık bulabilmiş coşkulu hislerle,
Ve en çokta uyumlu bir mantık ile yazmak isterdim.
Ancak bunca yıldan sonra
Çok genç bir kadının henüz,
olgunlaşmamış mantığı,
Tertemiz ve olağanüstü saf duygu ve hislerle dopdoluyum.
O yüzden belki içini titretecek
ama mutlaka komik bulacağın şeyler yazmak durumunda olabilirim.

Senden ''biraz haklı galiba''
diye düşünmeni,
''galiba bunca üzüntüyü haketmedi'' demeni bekliyorum.
Niyetim duygu sömürmek değil.
Hatta aksine gerçek duygularımın senin tarafından bilinmesi.
Hissi davranarak karmaşa yaratmak değil düşündüğüm.
Karmaşıklığın farkında olman istediğim.

Ve aslında;
bütün beklediğimde
içimi dökebilmek.
Tabi sabır gösterebilirsen.

Dedim ya tahlilinde güçlük çektiğim
bir ruh haliyle karmakarışık duygular içerisindeyim.
Bir tarafından bakınca;
kısa da olsa bence yoğun, mutluluk ve sevgi dolu günleri birlikte yaşayabilmenin kıvancını görüyorum.
Diğer taraftan baktığımda ise;
Çok uzun anlatımlarla ve tüm gerçeklerimi orta yere koymuş iken
Hiçbir şey anlatamamış yani senin tarafından anlaşılamamanın hüznünü görüyorum.

Kabaca çok iyi beraberlik olacak diyebiliyorken,
Düşününce hiçte mutluluk mesajı vermeyen bir beraberlik olacakmış diyebiliyorum.
Görüyorsun çok karışık kafam.
Aynı anda hem mutlu, hem mutsuz
nası olunuyorsa öyleyim işte!
Bir gözüm gülüyor,
bir gözüm
hıçkıra hıçkıra
ağlıyor.

Anlıyor musun diyemiyorum.
Zira ne anlaşılacağını bile bilmiyorum.
Kötü bir alışkanlık mı ne?
Hem güzel, hem zararlı.
Uzun yıllar içim sevgi doluyken
hiç kimseye vermediğim;
sevgimi vermenin
hem coşkusunu,
hem kıskançlığını, pişmanlığını
birarada yaşıyorum.
İleride anlaşılır olur mu?
Bilmem ama şimdi böyleyim işte!

Seninle karşılaştığıma, tanışıp
sana birşeyler duyabilmiş olmaya kızmıyor,
hatta seviniyorum bile.
Ancak çok çabuk kaybediyor oluşuma,
özellikle sevildiğini sanıpta
sevilememiş olmaya
çok içerliyorum.

Aslına bakarsan
sevilmeyi de,
anlaşılmayı da,
çoktan unutmuşum.
Taki seninle karşılaşana kadar,
Hiç beklemiyordum, ama;
içimi tam kurutamamışım
Bazı şeyleri öldürememişim içimde
Zaten çokça da ondan
Şaşkınım ya şimdi.

Hiçbirşeyin dosdoğru gitmediği
yaşantımda,
bazı iyi şeyler olacakmış gibi
içimin kıpırdamasında
hemen ümitlenivermek,
Belki en büyük yanlışımdı.
Belki değil gerçekten hata idi.
İnsanım.
Bu denli üzülmeyi ve yıkılmayı haketmiyorum.
Zira ümitli olmak, sevebilmek
ve nihayet başarabilmek
istiyorum.
Senden gelenleri çok büyütüp,
azken bitimsiz gibi
düşünmek
zayıflığım olabilir.

Kim ne derse desin;
sebebi ben bile olsam;
bu kötü günler,bu yılgınlık-
yorgunlukta
hakkım değil.
Kısa da olsa güzel günlerdi.
Pişman değilim.
Ve hiç unutmayacağım.
Şimdi sana bana olmadığından fazla,
herşeyin en güzel
ve en iyisini
diliyorum.

Hoşçakal...
20 Şubat 2008 Çarşamba
(ALINTIDIR)

Karmaşa hayatımızdaki renklerde bile...



Tüm beyazlığın içinde yaşanılan bir kırmızılıktı
İçimn kabardı köpürdü
Sustum
Üzdüm
Üzüldün
Haketmedin
Hakettim
Gittim
Bittin
Aradım yoktun
Artık...Arasamda...Olmu
yacaksın...
(hayat[ım] yok)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder